அண்மைக்காலமாக பாகிஸ்தானில் அதிபர் முஷ்ரப் அரசுக்கும் உயர் நீதிமன்றத்திற்கும் இடையில் நடந்துவரும் சம்பவங்கள் பல அரசியல் ஆய்வாளர்களின் கவனத்தைப் பெற்றிருப்பது மட்டுமல்ல, பாகிஸ்தானின் 60 ஆண்டுகால வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாகவும் கருதப்படுகிறது.
பாகிஸ்தான் உருவாகியதிலிருந்து நீண்ட காலமாக நீதிமன்றங்கள் அரசின் எடுபிடியாகவே செயற்பட்டு வந்தன. அரசில் இருப்பவர்கள் குறிப்பாக இராணுவ ஆட்சியாளர்கள் தமது அரசியல் எதிரிகளைப் பழிவாங்குவதற்கும், தம் அரசுக்கு எதிரான மக்களின் எதிர்ப்புக்களை அடக்குவதற்கும் நீதிமன்றங்களையே கருவியாகப் பயன்படுத்தினர்.
ஆனால் அவ் வழக்கம் 2005ல் இருந்து மாறத் தொடங்கியது. 2005ல் உயர் நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதியாகப் பொறுப்பேற்ற இவ்ரிகார் மொகமட் செளத்திரி அவர்கள் அரசின் எடுபிடியாக இல்லாமல் சுயாதீனமாக செயற்படத் துவங்கினார். அவர் 2005ல் தலைமை நீதிபதியாகப் பதவியேற்ற போது, "நீதித்துறைக்கும் மக்களுக்குமிடையிலான நம்பிக்கை மிகவும் மோசமான நிலையில் உள்ளது...பாகிஸ்தான் தனது தார்மீக இலட்சியத்தைத் தொலைத்துவிட்டது..." என்று தெரிவித்திருந்தார்.
"There is a serious crisis of confidence between the people and the judiciary...Pakistan had lost its 'moral moorings'...people craved high offices and exalted positions just to demonstrate their superiority over others"
[BBC , Pakistanis 'dismayed' with courts, Thursday, 30 June, 2005]
முஷ்ரப் அரசு முன்னெடுத்த பல மக்கள் விரோத சட்டங்கள் நடவடிக்கைகளை தடுத்து நிறுத்தினார் செளத்திரி. குறிப்பாக கைது செய்யப்பட்ட பின் காணாமல் போன அல்லது உறவினர்களுக்குத் தெரியாமல் வதை முகாம்களில் தடுத்து வைத்தவர்களை குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள் நீதிமன்றத்தில் ஆஜர் படுத்துமாறு பிறப்பித்த ஆணை போன்றன அரசின் நடவடிக்கைகளால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு மிகவும் ஆறுதலாக இருந்தது.
நீதிபதி செளத்திரி அவர்கள் முஷ்ரப் அரசின் விருப்பத்திற்கு மாறான தீர்ப்புக்களை வழங்கி வருவது முஷ்ரப்பை ஆத்திரமடைய வைத்தது. குறிப்பாக இந்த வருட இறுதியில் தேர்தலைச் சந்திக்க இருக்கும் முஷ்ரப், தனக்குச் சாதகமாகத் தீர்ப்புச் சொல்லக் கூடிய ஒருவரை நியமிக்கத் திட்டமிட்டார். அதன் முதற்கட்டமாக நீதியரசர் செளத்திரி மீது பல குற்றச்சாட்டுக்களைச் சுமத்தி, நீதிபதிப் பொறுப்பிலிருந்து அவரை இடைநீக்கம் செய்தார். செளத்திரியின் இடைநீக்கத்தை எதிர்த்து வழக்கறிஞர்கள் போராட்டத்தில் குதித்தனர்.
இறுதியில், செளத்திரியை இடைநீக்கம் செய்தது தவறானது என்றும் அவரை மீண்டும் தலைமை நீதிபதியாக அனுமதிக்க வேண்டும் எனவும் உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. இத் தீர்ப்பு பாகிஸ்தானின் சட்ட/நீதித்துறை[ judiciary ] வரலாற்றிலேயே ஒர் திருப்புமுனை எனவும் , பாகிஸ்தானின் நீதித் துறையில் எதிர்காலத்திலும் இத் தீர்ப்பின் விளைவுகள் இருக்கும் என பாகிஸ்தான் சட்ட மேதைகள் கருத்துத் தெரிவித்திருந்தனர்.
"Legal experts are of the opinion that the judgement marks a watershed in Pakistan's legal history and will have far reaching implications for the rule of law in the country. "
[ BBC, Musharraf faces legal nightmare, Friday, 20 July 2007]
முஷ்ரப் தனது சொந்த நலனுக்காக, மக்கள் விரோதச் சட்டங்களை அமுல்படுத்தியும், மக்களின் உரிமைகளைப் பறித்து, தனக்கு எதிரானவர்களை தனது அதிகாரத்தைப் பாவித்துப் பழி வாங்கி நாட்டைச் சீரழிக்க முற்பட்டதை பாகிஸ்தான் உய்ர் நீதிமன்றம் சரியான நேரத்தில் தடுத்து நிறுத்தியிருக்கிறது.
ஆனால் இதே போன்ற சம்பவங்கள் இலங்கையில் நடந்த போது, குறிப்பாக சிங்கள அரசுகள் புத்த சிங்களவர்களின் நலன்களை முன்னிறுத்தி அங்கு வாழும் சிறுபான்மை மக்களின் நலன்களுக்கு எதிராகச் சட்டவிரோதமாகச் செற்பட்டு அவர்களின் உரிமைகளைப் பறித்த போது இலங்கை நீதிமன்றங்கள் அதைத் தடுத்து நிறுத்தவில்லை.
இலங்கையின் இனப்பிரச்சனை பற்றி கருத்துத் தெரிவிப்போர் பலர் இலங்கையின் இன்றைய மோசமான நிலைமைக்கு புத்த பிக்குகளும் சிங்கள அரசியல்வாதிகளுமே காரணம் என்கின்றனர். அவர்கள் இலஙகையின் நீதித்துறை[ judiciary ] விட்ட தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டுவதில்லை.
இலங்கையின் முன்னாள் அதிபர் பிரேமதாசாவின் ஆலோசகராக இருந்த அர்யுனா கன்னங்கரா அவர்கள் புத்த பிக்குகளாலும், அரசியல்வாதிகளாலும்தான் இன்று நாடு இந்த மோசநிலையில் உள்ளது என்று லண்டன் கார்டியன் பத்திரிகையில் எழுதியிருந்தார்.
" ... General Sooriyabandara is right in blaming the politicians for this pointless war. But the Buddhist clergy must also share the blame. Their rabble-rousing nationalism has egged on countless politicians and the Sinhalese Buddhist majority to undertake the most foolhardy and destructive policies against the Tamil minority. "
[Arjuna Kannangara, Tamil State Inveitable, Guardian, May 18, 2000]
ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கையின் இன்றைய மோச நிலைக்கு இலங்கையின் நீதித் துறையே முக்கிய பொறுப்பு. ஏனெனில் சிறுபான்மை மக்களுக்கு எதிராக இலங்கைச் சிங்கள அரசுகள் அறிமுகப்படுத்தி அமுல்படுத்திய சகல சட்டங்களும் இலங்கையின் அரசியல் யாப்பிற்கு முரணானவை. இந்த ஒரு காரணத்தின் அடிப்படையிலேயே நீதிமன்றங்கள் அச் சட்டங்களை அமுல்படுத்தாமல் தடுத்திருக்கலாம். சிங்கள அரசுகளின் நடவடிக்கைகளைத் தடுத்து நிறுத்தக் கூடிய அதிகாரம் நீதிமன்றங்களிடம் மட்டுமே இருந்தது. ஆனால் இலங்கையின் நீதிமன்றங்களும் சிங்களவர்களால் ,சிங்களவர்களின் நலன்களைப் பேணுவது எனும் குறிக்கோளோடே இயங்கின.
இலங்கை சுதந்திரம் அடைந்ததிலிருந்து , 1972 வரை சோல்புரி அரசியல் யாப்பே அமுலில் இருந்தது. சோல்புரி அரசியல் யாப்பின் 29வது பிரிவின் படி, இலங்கை அரசு, சிறுபான்மை மக்களின் நலன்களையோ அல்லது உரிமைகளையோ பாதிக்கும் சட்டங்களை அமுல்படுத்தக் கூடாது.
ஆனால் "இலங்கையின் தந்தை"[Father of the Nation] என சிங்களவர்களால் அழைக்கப்படும் D.S.செனநாயக்க அவர்கள் அரசியல் யாப்பிற்கு முரணாக மில்லியன் தமிழர்களின்[தமிழகத் தமிழர்கள்] குடியுரிமையைப் பறிக்கும் சட்டத்தைக் கொண்டு வந்த போது இலங்கையின் நீதித்துறை அதைத் தடுத்து நிறுத்தவில்லை.
அதன் பின், சிங்களவர்களல் "சமூகப் புரட்சி நாயகன்"[Champion of Social Revolution] எனப் புகழப்படும் பண்டாரநாயக்கா அவர்கள் அரசியல் யாப்பின் விதிகளுக்குப் புறம்பாக தனிச் சிங்களச் சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்திய போதும் இலங்கையின் நீதித் துறை அதைக் கண்டு கொள்ளவில்லை.
பின்னர் திருமதி. சிறீமாவோ பண்டாரநாயக்க அவர்கள் அரசியல் யாப்பிற்கு விரோதமாக கிறிஸ்தவ பாடசாலைகளை அரசுடமையாக்கிய போதும் நீதித்துறை மெளனமே சாதித்தது.
தனக்கு இருந்த அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தி இச் சட்டங்களை அன்றே இந்த நீதிமன்றங்கள் தடுத்திருந்தால் இலங்கையில் சிலவேளைகளில் இன்று இரத்த ஆறு ஓடாமல் இருந்திருக்கும்.
1960 களில் அமெரிக்காவில் கறுப்பின மக்கள் சம உரிமை வேண்டிப் போரிட்ட போது [Civil Rights Movement] , அமெரிக்க அரசியல்வாதிகள் செயற்பட முன்னரே நீதிமன்றங்கள் கறுப்பின மக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கும் விதமாகச் செயற்படத் துவங்கின. அதுவே அரசியல்வாதிகளையும் சிறுபான்மை மக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கும் சட்டங்களை இயற்ற வழி கோலியது.
"குறிப்பாக சிறுபான்மை மக்கள் தமக்கு எதிரான சட்டங்களை நாடாளுமன்றத்தில் தடுத்து நிறுத்த [எண்ணிக்கை] பலம் இல்லாத போது நீதித்துறை அச் சட்டங்களைத் தடுத்து நிறுத்துவது மிக மிக அவசியம், இப்படியான நேரத்தில் நீதிமன்றங்களைத் தான் அவர்கள் நம்பியுள்ளார்கள்" என்கிறர் 'கலாநிதி' ஜெகன் பெரரா அவர்கள்.
"The role of the judiciary becomes extremely important where the normal political processes are likely to lead to injustice to minority and marginalised groups who do not have the power to resist majoritarian imperatives...In such instances people, or communities, who suffer from an injustice have nowhere to go to obtain redress. Therefore, in the interests of good governance, it is incumbent on the judiciary to take an activistic stance and be especially vigilant of those laws passed by parliament which impact upon minority and marginalised groups for whom the normal checks and balances of democracy do not function very effectively. "
[Dr. Jehan Perera, Concerns about Judicial Activism, 1996]
பாகிஸ்தான் நீதித்துறை முஷ்ரப்பின் சுயநல, மக்கள் விரோத , நாட்டைச் சீரழிக்கும் நடவடிக்கைகளை தடுத்து நிறுத்தியது போல இலங்கையின் நீதித்துறையும் செயற்படுமா என்றால், அண்மைய சம்பவங்கள் இல்லையென்றே சொல்ல வைக்கிறது.
அண்மையில் திருகோணமலை போன்ற தமிழர்களின் பூர்வீகப் பகுதிகளை ஆக்கிரமித்த சிங்கள இராணுவத்தினர் தமிழ் மக்களைப் பலவந்தமாக வெளியேற்றி அப்பகுதிகளை "உயர் பாதுகாப்பு வலயம்", "சிறப்பு வர்த்தக மையம்" என அப்பகுதிகளை அறிவித்திருக்கின்றனர்.
பாதிக்கப்பட்ட தமிழ்மக்கள் தமது குடியிருப்புக்களை சிங்கள அரசு இப்படிச் சூறையாடுவதை தடுக்க இலங்கை நீதித் துறையை நாடிய போது, அவ் வழக்கை விசாரனைக்கே எடுத்துக் கொள்ள முடியாது என இலங்கை நீதிமன்றம் தெரிவித்திருக்கிறது. மக்களைப் பாதுகாக்க வேண்டிய அரசும் , நீதித்துறையும் மக்களின் உரிமைகளைப் பறிக்கும் போது, பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் தமது உரிமைகளைப் பாதுகாக்க வன்முறையை நாடும் அவலநிலைக்குத் கட்டாயப்படுத்தப்படுகின்றனர்.
"எவ்வ துறைவது உலகம் உலகத்தோடு
அவ்வ துறைவது அறிவு"
எனத் தமிழ் வேதம் சொல்கிறது. ஆனால் மாறும் உலக நடப்புக்களை அறிந்து தாமும் அதற்கேற்ப நடந்து நாட்டையும் மக்களையும் முன்னேற்றாது செக்கு மாடுகள் போல பல தசாப்தங்களாக இனவாதம் , புத்தமதவாதம் எனும் பழைய பல்லவியையே சிங்கள அரசியல்வாதிகள் , புத்த மத குருமார், மற்றும் இலங்கை நீதித்துறையினர் பாடி வருகின்றனர்.
நீதித்துறை நடுநிலமையாக , சரியான நேரத்தில் சரியான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேணும். 'கலாநிதி' ஜெகன் பெரரா அவர்கள் இப்படிச் சொல்கிறார்:
"ஆனால் உண்மை என்னவெனின், மக்களின் நலன்கள், குறிப்பாக சிறுபான்மை மக்களின் உரிமைகள் பாதிக்கப்படும் போது, இலங்கையில் நடப்பது போன்று,சிறுபான்மையினர் அரசினால் வஞ்சிக்கப்படும் போது நீதித்துறை நீதியாகவும் நேர்மையாகவும் நடந்து அவர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்க வேண்டும். இலங்கையின் இன்றைய அவலநிலைக்கு இலங்கையின் நீதித்துறையும் பொறுப்பேற்க வேண்டும். ஏனெனில் கடந்த காலங்களில் சிறுபான்மை மக்களுக்கு எதிரான சட்டங்கள் கொண்டுவரப்பட்ட போது நீதித்துறை முறையாகச் செயற்படவில்லை. மக்கள் தமக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகளுக்கு நீதி கிடைக்காவிட்டால் வன்முறையை நாடுகின்றனர்"
"But the fact that the judiciary must act, and act vigorously especially when minority rights and human rights are at stake, is clear from the history of the law making in this country. The judiciary has to ensure that there is fairness in law making and in the implementation of the laws, so that people belonging to marginalised groups or to ethnic communities do not feel that they are especially targetted for punitive, discriminatory or unfavourable measures. The judiciary has to take its share of responsibility for the parlous state of the country today owing to what they failed to do in the past. It is when people feel that they have no redress regarding the injustices they are subjected to that they take to violence."
[Dr. Jehan Perera, Concerns about Judicial Activism, 1996]
இலங்கையின் வரலாற்றில் தமிழரின் ஆட்சியில்தான் நீதி தழைத்தோங்கி , மனித உரிமைகள் மதிக்கப்பட்ட பொற்காலம் எனும் சுவாரசியமான தகவலையும் சுட்டிக்காட்டுகிறார் 'கலாநிதி' ஜெகன் பெரரா.
"சமீபத்தில் நடந்த கலந்துரையாடலொன்றின் போது இலங்கை எந்த ஆட்சிக்காலத்தில் நீதி நிலைத்து, மனித உரிமைகள் மதிக்கப்பட்ட பொற்காலம் எனும் கேள்வி கேட்கப்பட்டது. இலங்கையின் பழைய வரலாற்றைப் பற்றிப் பெருமைப்படுபவர்களால் இப்படியான நல்ல பல ஆட்சிக் காலங்களை எடுத்துரைக்க முடியும். ஆனாலும் சோகமான உண்மையென்னவென்றால், எந்த மன்னனின் தோல்வியை பெரிய வெற்றி என்றும் நாட்டின் ஒற்றுமைப்பாட்டிற்குக் கிடைத்த வெற்றி என்று சொல்லப்படுகிறதோ அந்தத் தமிழ் மன்னனான [தோற்ற மன்னன்] எல்லாளனுடைய காலமே மிகச் சிறந்த பொற்காலம். சிங்கள புனைநூலான மகாவம்சம் கூட எல்லாளன் நீதி தவறாது ஆட்சி புரிந்தார் என்கிறது. பசு மாட்டுக்குக் கூட அவரின் ஆட்சியில் நீதி கிடைத்தது எனச் சொல்லப்படுகிறது"
"At a recent discussion on governance in Sri Lanka the question was asked, when was the golden of human rights in the country? Those who take pride in Sri Lanka's ancient history might be able to point out that there were indeed many such periods in the country's past. Ironically, the period of the Tamil King Elara, whose defeat is seen as a great triumph of national unification may have been one of those golden periods. The King reigned "justly" records the Mahavamsa, and even a cow whose calf was run over by a speeding chariot could gain justice against the King's own son"
[Dr. Jehan Perera, Concerns about Judicial Activism, 1996]
இலங்கையில் மீண்டும் எல்லாளன் ஆட்சிக் காலம் போல் வருமா? இலங்கை நீதித்துறை எல்லாள மன்னனைப் போல செயற்படுமா? இலங்கையின் நீதிபதிகள் பாகிஸ்தான் நீதியரசர் செளத்திரியின் முன்மாதிரியைப் பின்பற்றுவார்களா?
