யாழ்ப்பாண ஊர்கள் வரலாறு -- திருநெல்வேலி - பகுதி-2

சென்ற பதிவில் [யாழ்ப்பாண ஊர்கள் சில - பகுதி-1] யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் வேலி எனும் சொல்லில் முடியும் இடங்களை வரிசைப்படுத்தியிருந்தேன். அவையாவன:

1. திருநெல்வேலி
2. அச்சுவேலி
3. கட்டைவேலி
4. சங்குவேலி
5. நீர்வேலி

இப் பதிவில் திருநெல்வேலி எனும் பெயர் அவ்விடத்துக்கு வந்த காரணத்தை நோக்குவோம். யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் உள்ள நல்லூர் உதவி அரச அதிபர் பிரிவில் திருநெல்வேலி அமைந்துள்ளது. இதன் எல்லைப் பகுதிகளாக கொக்குவில், கோண்டாவில், நல்லூர் எனும் இடங்கள் அமைந்துள்ளன. யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழக முன்னாள் தமிழ்ப்பேராசிரியர் கலாநிதி இ. பாலசுந்தரம் அவர்கள் திருநெல்வேலி = திரு + நெல் + வேலி எனக் கூறுகிறார்.

திருநெல்வேலி பற்றிய மரபுக் கதையைப் பார்க்க முன் , இந்த வேலி எனும் சொல் இடப்பெயர்களின் ஈற்றுப் பெயராக எப்படி வந்திருக்கக்கூடும் என்பதை கலாநிதி இ. பாலசுந்தரம் இப்படி விளக்குகிறார்:

"வேலி என்பது = முள், கழி முதலியவற்றாலான அரண், மதில், காவல், நிலம், வயல், ஒரு நில அளவு (6.74 ஏக்கர்), பசுக் கொட்டில், காற்று எனப்பொருள்படும். வேலி பழந்தமிழ்ச் சொல் என்பதும், நிலங்களுக்கு எல்லையாக வேலி அமைக்கும் மரபு பண்டைநாள் முதலாக இருந்துள்ளது என்பதும் ("வேரல வேலி வேர்க்கோட்பலவு" - குறுந்தொகை : 8) தமிழர் பண்பாட்டில் அறியப்படும் செய்திகளாகும். முன்னர் எல்லையைச் சுட்டிய வேலி என்ற சொல், சோழர் காலத்தில் நில அளவைப் பொருளாக வளர்ச்சி பெற்றுள்ளது. வேலி என்பது சோழர் காலத்து நில அளவுப் பெயர்களில் ஒன்று என்பதைப் பின்வரும் கல்வெட்டுச் சான்றுபடுத்துகின்றது.

"உடையார் சிறீ ராஜராஜீச்சுரம்
உடையார்க்கு நிவந்தக் காரராக
நிவந்தமாய் பங்குசெய்தபடி பங்குவழி
ஒன்றினால் நிலன்வேலியினால்."
[நாகசாமி(பதிப்பு) தஞ்சைப்பெருவுடையார் கோயில் கல்வெட்டு:1:52-55)

ஊராட்சி முறையில் ஊர்களுக்கு எல்லை வகுக்கும் போது இயற்கை, செயற்கை நிலைகளில் "வேலி" எனப் பெயர் வைக்கப்பட்டது. அத்துடன் "நிவந்தம்" அல்லது "இறையிலி" நிலம் அரசனால் வழங்கப்பட்ட போது, 'வேலி' என்ற அடிப்படையிலும் நிலம் அளந்து கொடுக்கப்பட்டமையும் நோக்கற்பாலது." (கலாநிதி இ.பாலசுந்தரம், பக்.318)

நான் ஏற்கனவே எனது சென்ற பதிவில் கூறியிருந்தது போல், அக்காலத்தில் தமிழகத்திலிருந்து தமிழர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து ஈழ மண்டலத்தின் பல பகுதிகளிலும் குடியேறினர், அல்லது குடியேற்றப்பட்டனர். யாழ்ப்பாடி எல்லாள மன்னனிடமிருந்து யாழ்ப்பணத்தைப் பரிசாகப் பெற்று அங்கு 70 ஆண்டுகள் அரசாட்சி செய்து இறந்த பின்னர் சோழ மண்டல அரசனின் மைந்தன் திருவாரூரில் இருந்து வந்து யாழ்ப்பாண அரசனாகப் பொறுப்பேற்று பல துறையைச் சார்ந்தவர்களையும் தமிழகத்திலிருந்து வரவழைத்து யாழ்ப்பாணத்தின் பல பகுதிகளில் குடியமர்த்தினான் என 1915ம் ஆண்டில் வெளிவந்த யாழ்ப்பாணச் சரித்திரம் எனும் நூலில் ஆ.முத்துத்தம்பிப்பிள்ளை அவர்கள் எழுதியுள்ளார்கள்

"...வேங்கடகிரியைத் தனக்குச் சன்மஸ்தானமாகவுடைய பாண்டிமழவனை(மழவராயனை)யும் அவன் தம்பியையும் அவன் மைத்துனன் செம்பழகவனையும் திருநெல்வேலியிலிருத்தினான்." (யாழ்ப்பாணச் சரித்திரம், 1915, ஆ.முத்துத்தம்பிப்பிள்ளை, பக்.18)

"தமிழகத்திலுள்ள திருநெல்வேலி என்ற இடத்திலிருந்து வந்த மக்கள் இங்கு குடியேறியபோது இப்பெயரை இட்டு வழங்கினர் என்பது மரபு. திருநெல்வேலியின் கிழக்கே குளமும் வயலும் காணப்படுகின்றன. தமிழகத்துத் திருநெல்வேலிச் சூழல் போன்றே இங்கும் புவி அமைப்பும் வளம் செறிந்த காணிகளும் காணப்படுதலால் ஒப்புமை நோக்கியும் இப் பெயர் ஏற்பட்டிருக்கலாம் ... இங்கு பல கோயில்கள் உள்ளன. அவற்றில் சிவன் கோயிலும், அம்மன் கோயிலும் சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கவை. இவ்விரு கோயில்களும் முறையே "வயல்வெளிச் சிவன் கோயில்" , "வயல்வெளி அம்மன் கோயில்" என்று அழைக்கப்படுதல் திருநெல்வேலியிற் பண்டைநாளில் இங்கு வயல்வெளிகள் செறிந்து காணப்பட்டமையை விளக்குகின்றது". (கலாநிதி இ. பாலசுந்தரம், பக்.322).

ஈழமண்டலத்தில் வாழ்ந்து வந்த மக்கள் சைவ சமயத்தைத் தழுபுவர்களாக வாழ்ந்து வந்தனர். யாழ்ப்பாண இராச்சியம் போர்த்துக்கீசரால் கைப்பற்றப்பட்டு, பின்னர் ஒல்லாந்தர் ஆட்சிக்கு வந்ததும், ஒல்லாந்தர்கள் தாம் உண்பதற்காக மாட்டிறைச்சிச்சாலை ஒன்றை நிறுவ முற்பட்ட போது தமிழ் மந்திரிகளும் , ஈழ மண்டல குடிகளும் அத் திட்டத்தை எதிர்த்தனர். பசு வதை, மற்றும் மாடுகளைக் கொல்வதை சைவ சமயத்தவர்களான ஈழ மண்டல மக்களால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. சில வருடங்களின் பின் ஈழ மண்டலத்தில் வாழும் ஒவ்வொரு குடிமகனும் வருடத்திற்கு ஒரு மாடு அல்லது பசு ஒல்லாந்தர் உண்பதற்குக் கொடுக்க வேண்டுமென ஒல்லாந்தர் ஆணைபிறப்பித்தனர். அவ்வாணையின் படி ஈழத்தின் திருநெல்வேலியில் வசித்து வந்த ஞானப்பிரகாசதேசிகர் முதன்முறைக்குரியவரானார். யாழ்பாடியின் பின் யாழ்ப்பாணத்தை ஆண்ட சிங்கையாரிய மகாராசனால் திருநெல்வேலியில் குடியிருத்தப்பட்டவர்களின் வழித்தோன்றல் இந்த ஞானப்பிரகாசர். தீவிர சைவ பக்தனான இவர் ஒல்லாந்தருக்கு மாட்டையோ பசுவயோ கொடுப்பது கொடுஞ்செயல் எனக் கருதினார். ஒல்லாந்தர்களுக்கு இறைச்சிக்கு மாடு கொடுத்து இவ்வூரில் வாழ்வதை விட இவ்வூரை விட்டகல்வதே சாலச் சிறந்தது என எண்ணி சிதம்பரத்திற்குச் சென்று குடியேறினார். சிதம்பரம் சென்ற ஞானப்பிரகாசர், "சமஸ்கிருதத்திற் சித்தாந்த சிகாமணி, பிராமண தீபிகையாதியாம், பற்பல கிரந்த நூல்கள் செய்தனரன்றிச் சமஸ்கிருதத்திலுள்ள பெளஷ்கராகமம் சிவஞானசித்தி முதலியவற்றிற்கு உரையுஞ் செய்தனர்'' (யாழ்ப்பாண வைபவ கெளமுதி, 1918, க.வேலுப்பிள்ளை, பக். 152)

"சிதம்பரத்திலேயுள்ள ஞானப்பிரகாசமெனும் தீர்த்தக்குளத்தை வெட்டினாரும் இம்மகானே. யாழ்ப்பாணத்தவராற் சிதம்பரத்தின்கண்ணே கட்டுவிக்கப்பெற்ற மடங்களெல்லாம், இத்திருக்குளத்தின் வடகரை கீழ்க்கரைகளிலேயுள்ளன. தெப்போற்சவ முதலிய சில உற்சவங்களுக்கு சிதம்பராலயத்துச் சுவாமிகள் எழுந்தருளுவது இத் திருக்குளத்துக்கே. இக் குளத்துப் படிக்கட்டுகள் கிலமடைந்துவிட்டமையால் அவற்றைப் புதுப்பிக்க இப்போது யாழ்ப்பாணிகளே பண உதவி செய்து வருகின்றனர்.[இந்துசாதனம்]" (யாழ்ப்பாண வைபவ கெளமுதி, 1918, க.வேலுப்பிள்ளை, பக். 153)

ஞானப்பிரகாசரின் "பெயரால் சிதம்பரத்தில் 'ஞானப்பிரகாசர் குளம்', 'ஞானப்பிரகாசர் மடம்' என்பன இடம் பெற்றுள்ளன என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது" (கலாநிதி இ. பாலசுந்தரம், பக்.322).

அடுத்த பதிவில் அச்சுவேலி பற்றிப் பார்ப்போம். பணிவன்புடன்,
வெற்றி.